Γκάλοπ για πνευματική ιδιοκτησία...

Το γκάλοπ που μέχρι τώρα ήταν στο πλάι, θα μείνει σε αυτό το ποστ..

Το θέμα του γκάλοπ ήταν:

"Η πνευματική δημιουργία και, κατά συνέπεια, η πνευματική ιδιοκτησία έχουν ανάγκη στις μέρες μας ιδιαίτερης προστασίας, με δεδομένο ότι οι ραγδαίες εξελίξεις της σύγχρονης τεχνολογίας επιτρέπουν παρεμβάσεις που οδηγούν, συχνά, έως και στην αποδυνάμωσή της. Για τον λόγο αυτόν προτείνεται η αναθεώρηση της παρ. 1 του άρθρου 17 του Συντάγματος, έτσι ώστε στην έννοια της ιδιοκτησίας να περιλαμβάνεται ρητώς και η πνευματική της διάσταση."
Ποια είναι η άποψή σας για την παραπάνω θέση;

Οι απαντήσεις σας μέχρι τώρα:

- Συμφωνώ απόλυτα. Πιστεύω ότι το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία είναι αναφαίρετο. 3 votes
- Συμφωνώ με την ανάγκη προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος 3 votes
- Διαφωνώ. Άλλο το δικαίωμα στην πνευματική δημιουργία και άλλο η πνευματική ιδιοκτησία. 5 votes
- Διαφωνώ. Η πνευματική ιδιοκτησίας στις μέρες μας είναι εμπόδιο για την πνευματική δημιουργία. 14 votes
- Πιστεύω ότι δεν έχει και πολύ νόημα όλη αυτή η ιστορία. 0 votes
- Συμφωνώ. Στην εποχή του διαδικτύου χρειάζονται νέοι τρόποι προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας. 3 votes

Παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή του κοινού δεν ήταν αποστομωτική, νικήτρια αναδεικνύεται η άποψη ότι "Διαφωνώ. Η πνευματική ιδιοκτησίας στις μέρες μας είναι εμπόδιο για την πνευματική δημιουργία." με 14 ψήφους.

Σημειώνεται ότι η δημοσκόπιση αυτή είναι πάρα πολύ λιγότερο επιστημονική από αυτές που δημοσιεύονται στις εφημερίδες, καθώς αντανακλά μόνο τις αντιλήψεις των επισκεπτών του μπλογκ που επέλεξαν να συμμετάσχουν σε αυτήν, και μάλιστα ούτε καν αυτές, καθώς δεν τους ζητήθηκε να εκφραστούν, αλλά να ψηφίσουν μεταξύ αντιλήψεων προκαθορισμένων.

Επίσης χρειάζεται να αποδώθεί το copyright της παραπάνω φράσης στη Νέα Δημοκρατία. Για την ακρίβεια, στην πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για την αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος, σύμφωνα με τα άρθρα 110 του Συντάγματος και 119 του Κανονισμού της Βουλής(Ημερομηνία κατάθεσης 26.6.2006), αναφέρεται:

Η πνευματική δημιουργία και, κατά συνέπεια, η πνευματική ιδιοκτησία έχουν ανάγκη στις
μέρες μας ιδιαίτερης προστασίας, με δεδομένο ότι οι ραγδαίες εξελίξεις της σύγχρονης
τεχνολογίας επιτρέπουν παρεμβάσεις που οδηγούν, συχνά, έως και στην αποδυνάμωσή της.
Για τον λόγο αυτόν προτείνεται η αναθεώρηση της παρ. 1 του άρθρου 17 του Συντάγματος,
έτσι ώστε στην έννοια της ιδιοκτησίας να περιλαμβάνεται ρητώς και η πνευματική της
διάσταση.

Το γκάλοπ οστώσο συνεχίζεται εδώ:

"Η πνευματική δημιουργία και, κατά συνέπεια, η πνευματική ιδιοκτησία έχουν ανάγκη στις μέρες μας ιδιαίτερης προστασίας, με δεδομένο ότι οι ραγδαίες εξελίξεις της σύγχρονης τεχνολογίας επιτρέπουν παρεμβάσεις που οδηγούν, συχνά, έως και στην αποδυνάμωσή της. Για τον λόγο αυτόν προτείνεται η αναθεώρηση της παρ. 1 του άρθρου 17 του Συντάγματος, έτσι ώστε στην έννοια της ιδιοκτησίας να περιλαμβάνεται ρητώς και η πνευματική της διάσταση."

Ποια είναι η άποψή σας για την παραπάνω θέση;
	- Συμφωνώ απόλυτα. Πιστεύω ότι το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία είναι αναφαίρετο.
	- Συμφωνώ με την ανάγκη προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει ανάγκη αναθεώρησης του Συντάγματος
	- Διαφωνώ. Άλλο το δικαίωμα στην πνευματική δημιουργία και άλλο η πνευματική ιδιοκτησία.
	- Διαφωνώ. Η πνευματική ιδιοκτησίας στις μέρες μας είναι εμπόδιο για την πνευματική δημιουργία.
	- Πιστεύω ότι δεν έχει και πολύ νόημα όλη αυτή η ιστορία.
	- Συμφωνώ. Στην εποχή του διαδικτύου χρειάζονται νέοι τρόποι προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας.

An Introduction to the Controversy Concerning Software Patents in Europe

A study about software patents in Europe


According to Michel Callon :

Controversy is all the manifestations by which the representative of the spokesman is questioned, discussed, negotiated, rejected and so forth.

What we have today is a controversy of the patent system in Europe that “has it all”. At this “Introduction to the Controversy Concerning Software Patents in Europe”, there will be a short presentation of the efforts of the European Commission to the adoption of software patents (or else “computer - implemented inventions”) in Europe, the lobbying about software patents (the official term for “lobbying” in EU is “consulting”, so we will use this term in this article), the action of FFII (Foundation for a Free Information Infrastructure) the mobilisations of citizens and small enterprises against this procedure, the final rejection of the Directive by the European
Parliament (which also lead to the enforcement of the political role of the European Parliament).

In this controversy, the main question posed is whether or not Europe will adopt the patents system of the USA (see section 3.1.9 on page 40 for this debate). An adoption of software patents will effect:
• Communication .
• Economy.
• Research.
• Innovation .
• Politics and Ethics.

This whole debate is stressed under a great fact, and a great potentiality given by technology today:

• The success of Free - Open Source Software, (see section 1.3 on page 15).
• The potentiality to exchange immaterial goods (such as software, muic, literature, movies etc) at no cost, between people who don’t know other (ex.Emule), or by the development of weak networks4 .

At this essay, a rather spherical presentation of the parameters of this modern, multidimensional controversy is attempted.

We can divide the debate in software patents in Europe in two periods: the first before 2005, when the Commission’s Directive on computer -implemented inventions was rejected by the European Parliament, and the second after 2005, where, at least formally, the question of software patents
is considered to be closed.

Meanwhile, the opponents of software patents, like FFII (see section 2.6 at 22), call to attention, as according to them, the Commission’s proposal for a unified European Patent Court (almost as in USA), whill pose a “de facto” recognition of software patents, that anyway European Patent Office illegally provides.

More explicitly, at the first section a general - introductory description of the concept of patents will take place. When talking about intellectual property in software there is often a confusion between “copyright” and “patents”. A clarification attempt is made. Because this controversy demands that we should return “back to the basics”, the BULLETIN DE L’ASSEMBLEE NATIONALE du Samedi 1er Janvier 1791 is displayed in French - like the prototype. This document of the French revolution conserning “useful patents” is presented in order to show the arguments of that time, some of which could be helpful in the current debate.

At the second section of some of the main actors and key-personalities of this European controversy are presented. A further study of the position and action of these actors would be interesting. A starting point is set at this section. European Patent Office - EPO (which is the centre of legalisation of software patents in Europe), Software Companies (which on the
one hand use their patent portfolio against their competitors, and on the other hand are conciliatory in order to approach the “free software world”), Foundation for a Free Information Infrastructure (which has already taken a series of initiatives - mobilisations, as well as institutional interventions-refers to the public, provides information for non-so-public procedures cocerning patents) and of course European Commission, the main actor in the
political level, and European Parliament, the most democratic EU’s institution, which finally rejected software patents directive in 2005.


At the third section we focus on the controversy between the last two actors, European Commission and European Parliament. A chronicle of the main public statements of these actors on the examined issue is attempted. Especially in the first period, one could claim that European Commission had the complete free hand. Facts as the first moves of the Commission, the use of the unauthorised software licensing by the EPO as an argument for the implementation of software patents (Green Paper 1997, Follow-up 1999) are displayed. Citation of quotations is widely used in order to provide the chance for the reader to observe this controversy in the way it was jelled in the public documents. Bold letters which are not in the prototype are used for emphasis, in order to facilitate the reader. A refer to the two public calls for consultation by the E.C. is realised. As a parenthesis there is a reference to the withdrawal of Denmark’s support to the agreement of the European Council to E.C. directive, after a national parliament’s decision (a decision based on FFII arguments, see section 3.1.12 on page 43 ). Afterwards the
European Parliament’s positions concerning software patents is displayed.

The main decisions of E.C. concerning software patents were 1) the essential amendments on the directive in 2003 and 2) its complete rejection in 2005.The references on “who voted what” are furnished, but a further analysis is not attempted by the present article. We have to note that it was the first time that European Parliament rejected a Commission directive, which is a
multi dimensional fact.

At the forth section an analytical presentation of the amendments done by the European Parliament during the First Reading procedure is displayed.Despite the fact that there is not much of a legal importance (since the rejection of 2005), the study of the amendments is interesting for those who’d like to take a closer look of the arguments used in this controversy.
The Commission Proposition and the Parliament Resolution are displayed in an easy to read manner.

At the last section some conclusion remarks are displayed.

Finally, I would like to thank all the anonymous and eponymous contributors of the site of the FFII, which has been a precious source of references for this study.


The study is available here (80 pages,pdf, Copyleft).

Τίποτα δεν είναι το ίδιο...

RIAA: Στόχος τώρα οι φοιτητές

Η RIAA (Recording Industry Association of Americas) ξαναχυπάει. Αυτή τη φορά βάζει στο στόχαστρο 23 κολλέγια των ΗΠΑ. Για λογαριασμό των 4 μεγαλύτερων εταιριών αγοροπωλησίας του μουσικού πολιτισμού [EMI (Βρετανία), Vivendi Universal (Γαλλία), Sony BMG (Ιαπωνία) and Warner Music (ΗΠΑ)], ζητάνε περίπου 3.000 δολλάρια από κάθε φοιτητή για να μην ... ξεκινήσουν να τον κυνηγάνε.

Επί της ουσίας εγκαλούνται οι φοιτητές να παρουσιαστούν ενώπιον των δικηγόρων των μεγαλοεταιριών για να συζητήσουν κατά πόσο έχουν παραβιάσει την "πνευματική τους ιδιοκτησία" και από εκεί και πέρα αν χρειάζεται να πάνε στα δικαστήρια ή αν μπορούν να την βγάλλουν καθαρή με ένα σεβαστό ποσό (η νομική διαδικασία αυτή λέγεται subpoena ).

Όπως σχολιάζει το slashdot η RIAA απέφυγε να βάλλει στο στόχαστρό της το Χάρβαρντ, καθώς ο εκεί καθηγητής νομικής Charles Nesson έχει προτρέψει το πανεπιστήμιο να απαντήσει στις διώξεις που ασκούν οι εταιρίες στα κολλέγια και να προστατέψει τους φοιτητές του.

Όπως αναφέρει το www.p2pnet.net η μακρά λίστα των κολλεγίων που βρίσκονται στο στόχαστρο της... "μουσικής" είναι η ακόλουθη:

State University of New York at Morrisville, Georgia Institute of Technology, Pennsylvania State University, University of Central Arkansas, University of Delaware, Northern Michigan University, Rensselaer Polytechnic Institute, George Washington University, Ohio State University, New Mexico State University, Eckerd College, University of Minnesota, California State University - Monterey Bay, University of Kansas, University of Missouri - Rolla, University of San Francisco, Case Western Reserve University, Northern Arizona University, San Francisco State University, University of Tulsa, Franklin and Marshall College, Western Kentucky University, and Santa Clara University.

Η τρομοκρατία λοιπόν συνεχίζεται. Πολλοί είναι όμως αυτοί που πιστεύουν ότι η αν μη τι άλλο επίμονη εκστρατεία των πολυεθνικών της μουσικής δεν μπορεί να σταματήσει την ίδια την διάδοση της μουσικής - και της τέχνης γενικότερα - μέσω του ίντερνετ.

Έξω από το youtube λόγω copyright.

Και ενώ στο διαδίκτυο ανθεί η καλλιτεχνική δημιουργία μέσα από αντιγραφή, επικόλληση, σύνθεση κτλ μουσικών, φωτογραφιών, βίντεο και πάει λέγοντας, η RIAA (Recording Industry Association of Americas), έρχεται για άλλη μια φορά να μας τη σπάσει.

Ο λόγος για έναν δάσκαλο μουσικής, που είχε την ιδέα να ανεβάσει μαθήματα στο youtube. Έλα μου όμως που ένα από τα τραγούδια που μάθαινε στον κόσμο ήταν copyrighted! Τον τσάκωσαν όμως και η RIAA ανάγκασε τo youtube να κατεβάσει 100 τραγούδια του ... κλέφτη. Για το αρχείο, το επίμαχο βίντεο έδειχνε πως να παίζεις ένα τραγούδι των Rolling Stones...

Προφανώς πρόκειται για άλλη μια τρομοκρατική κίνηση από μεριάς των πολυεθνικών του θεάματος, που βλέπουν την καλλιτεχνική δημιουργία να ξεφεύγει από την κερδοφόρα διαχείρισή τους.

Περισσότερα για την υπόθεση εδώ

5 Ιουλίου: 2 χρόνια μετά από την απόρριψη των πατεντών λογισμικού.

Στις 5 Ιουλίου κλείνουν 2 χρόνια από την απόρριψη τους από την Ευρωβουλή το 2005 (με 648 υπέρ της απόρριψης, 14 κατά και 18 απόντες). Ήταν το αποτέλεσμα μιας διαμάχης που ξεκίνησε στην Ευρώπη στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 90, με πρωταγωνιστές ανθρώπους που ίσως ξέρετε (όπως ο επίτροπος Μπολκεστάιν) αλλά και πολλούς ανθρώπους που ίσως να μην ακούσετε ποτέ (όπως ο κ. Φραντζίσκο Μιγκνόρενς, πρόεδρος της Bussiness Software Association και πολλοί άλλοι ανώνυμοι λομπίστες).

Σε όλη αυτή την διαμάχη, που τελείωσε μόνο τυπικά, η κατάσταση στις ΗΠΑ αποτελούσε (και αποτελεί πρότυπο).

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Σύμφωνα με τη Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τις Πατέντες του '73, τα προγράμματα υπολογιστών δεν μπορούν να πατενταριστούν. Η πατέντα, ή αλλιώς δίπλωμα ευρεσιτεχνίας εν γένει, δίνει το δικαίωμα στον κάτοχό της να αποκλείσει οποιοδήποτε άλλον από τη χρήση μιας συγκεκριμένης τεχνολογικής εφαρμογής για 20 χρόνια (βέβαια υπάρχουν και τεχνικές με τις οποίες οι πατέντες κρατάνε για πάντα), και μπορεί να έχει το πλήρες μονοπώλιο εκμετάλλευσης αυτών των εφαρμογών για την περίοδο αυτή.

Στις ΗΠΑ οι πατέντες λογισμικού έχουν υιοθετηθεί ήδη από την δεκαετία του '80. Μόνο η ΙΒΜ έχει 26.000 πατέντες στις ΗΠΑ και 40.000 στον κόσμο. Όπως καταλαβαίνετε, μια μικρή επιχείρηση λογισμικού στις ΗΠΑ που λαμβάνει ένα έγγραφο που λέει ότι πριν από 8 χρόνια παραβίασε μία από τις πατέντες μιας μεγάλης εταιρείας δεν έχει και πολλές επιλογές: ή θα πάει σε δίκη, ή θα προχωρήσει σε "διακανονισμό" με την εταιρία. Αν μη τι άλλο επειδή το κόστος και μόνο να πάει στη δίκη (άσχετα με την έκβασή της) θα κοστίσει πολλά περισσότερα από το τζίρο της μικρής εταιρίας και ο ιδιοκτήτης της στην καλύτερη περίπτωση θα καταλήξει δικαιωμένος στη φυλακή από χρέη, θα "διαλέξει" αναγκαστηκά τη δεύτερη "επιλογή". Έτσι, αυτό που στην πράξη γίνεται είναι ότι δεν υπάρχουν δίκες για πατέντες λογισμικού στις ΗΠΑ. Οι μεγάλες εταιρίες τα βρίσκουν μεταξύ τους και ... γίνονται συνέταιροι με τις μικρές που θα μπορέσουν να σηκώσουν το κεφάλι τους, απλά εκχωρώντας τους δικαίωμα χρήσης σε κάποιες από τις πατέντες τους...

Στην Ευρώπη λοιπόν έχουμε την εξής κατάσταση: από τα τέλη της δεκαετίας του '80 το Ευρωπαϊκό Γραφείο Πατεντών (ΕΓΠ) εκχωρεί (παράνομα) χιλιάδες πατέντες λογισμικού. Προφανώς, στο βαθμό που είναι παράνομες, δεν είναι ισχύουν... Γι' αυτό υπάρχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) όμως! Η δράση του ΕΓΠ ήταν ένα από τα κύρια επιχειρήματα της Κομισιόν όταν εισήγαγε την οδηγία για τις πατέντες λογισμικού: "τις έχουμε που τις έχουμε, δεν τις νομιμοποιούμε κιόλας";

Η ευρωπαϊκή κοινότητα του ελεύθερου λογισμικού αντιτάχτηκε σε αυτή την διαδικασία. Η καμπάνια Eurolinux Petition κατάφερε να συγκεντρώσει 400.000 υπογραφές μέσω διαδικτύου ενάντια στην οδηγία, με πρώτο αποτέλεσμα την αποδοχή με βαριές τροποποιήσεις της οδηγίας από την Ευρωβουλή το 2003.

Ωστόσο η κόντρα συνεχίστηκε, με ακόμα περισσότερα λεφτά να πέφτουν στο λόμπινγκ αλλά και με μεγαλύτερη ακόμα συσπείρωση από την μεριά των ακτιβιστών του ελεύθερου λογισμικού, με το FFII (Foundation for a Free Information Infrastructure) να είναι η πιο οργανωμένη έκφραση αυτού του κινήματος. Έτσι, τον Ιούλη του 2005 η οδηγία απορρίφθηκε από την Ευρωβουλή.

Σε όλα αυτά τα χρόνια, στο πλευρό των ακτιβιστών τάχθηκαν όλα τα μικρά κόμματα, ενώ τα κόμματα εξουσίας δεν μπόρεσαν να έχουν ενιαία άποψη. Εντάξει, υπήρχαν και κόμματα όπως η Νέα Δημοκρατία, που δεν είχαν κανένα πρόβλημα να δηλώσουν - δια στόματος Αλογοσκούφη- ότι η υποστήριξη του ελεύθερου λογισμικού είναι «μια αντίληψη η οποία αν υιοθετηθεί, θα καταδικάσει τη χώρα στην ψηφιακή υπανάπτυξη για πάρα πολλά χρόνια, διότι όλοι ξέρουμε ότι το ελεύθερο λογισμικό έχει πολύ περιορισμένες εφαρμογές και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο ευρέως όσο άλλο λογισμικό.». Όπως αποδείχτηκε εξάλλου τόσο με το νόμο του '93 σε σχέση με την πνευματική ιδιοκτησία όσο και με την συμφωνία κυβέρνησης - Microsoft το 2006, η οποία παραμένει ακόμα επίσημα μυστική (!), οι σχέσεις της ΝΔ με τα λόμπι "αγοραπωλησίας του πνεύματος" ήταν και παραμένουν άριστες.

Η απόφαση του 2005 ήταν μια μεγάλη νίκη λοιπόν. Ήταν η πρώτη φορά μάλιστα που η Ευρωβουλή απέρριπτε οδηγία της Κομισιόν. Αν και η σημαντικότερη μάχη κερδήθηκε, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι ο πόλεμος τελείωσε.

Από την μία υπάρχει η προσπάθεια εκ νέου από την Κομισιόν για την δημιουργία "Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Πατεντών", προκειμένου να λύνονται συγκεντρωτικά και σε επίπεδο Ευρώπης οι διαμάχες γύρω από το τι είναι πατέντα κτλ. Πρακτικά πρόκειται για τη δημιουργία ενός υπερ-μηχανισμού που δεν θα κάνει τίποτα άλλο από το να νομιμοποιεί τις "ανομίες" του Ευρωπαϊκού Γραφείου Πατεντών, και να εισάγει μεταξύ άλλων τις πατέντες από την πίσω πόρτα.

Από την άλλη, μια παράλληλη διαδικασία (που αφορά κυρίως το μέλλον του διαδικτύου) είναι αυτή της "ενίσχυσης της νομοθεσίας" σε σχέση με το "copyright" - αποκλειστικό διακαίωμα στην αντιγραφή, που έχει να κάνει κυρίως με τα βιβλία, τα τραγούδια και τις ταινίες. Στην πράξη οι πολυεθνικές του θεάματος θέλουν να διατηρήσουν τους όρους της "αγοράς" και αυτό προϋποθέτει να αποκτήσουν έλεγχο στο τι κατεβάζει ο καθένας μας από το διαδίκτυο. Ήδη στις αρχές του 2007 η ευρωβουλή ψήφισε σε πρώτη ανάγνωση οδηγία που θεωρεί έγκλημα την παραβίαση της "πνευματικής ιδιοκτησίας". Σκοπός των πολυεθνικών του θεάματος που κρύβονται πίσω από αυτή την οδηγία είναι να βάλλουν την αστυνομία να κυνηγάει τον καθένα που κατεβάζει μουσική ή ταινίες (όπως καταλαβαίνετε χρειάζεται μεγάλος κατασταλτικός μηχανισμός για να γίνει αυτό). Εικόνες από αστυνομικά κολαστήρια όπου οι ασφαλίτες θα χτυπάνε έφηβους και θα τους ρωτάνε: "λέγε ρε, θα ξανακατεβάσεις παράνομα μουσική;" ίσως δεν είναι και τόσο μακριά...

Γυρίζοντας στο θέμα των πατεντών, αξίζει να αναφερθούμε στις προεκτάσεις του. Αν και το ελεύθερο λογισμικό έχει δημιουργήσει ένα κίνημα που πρακτικά βρίσκεται σε όλο το δυτικό κόσμο (και όχι μόνο) και μπορεί να πετυχαίνει νίκες, δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο σε σχέση με τις πατέντες στα φάρμακα. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στον Τρίτο κόσμο πεθαίνουν λόγω των πατεντών φαρμακοβιομηχανιών που θησαυρίζουν με τα πτώματα τους. Πέρα από τη λέξη "πατέντα", το δεύτερο κοινό αυτών των δυο θεμάτων είναι η παγκόσμια νομοθεσία και τα λόμπι (την μία υπερασπίζεσαι την Microsoft, την άλλη το θάνατο - δουλειά και αυτή! Έχει όμως πολλά λεφτά...).

Η 5η Ιουλίου ας είναι λοιπόν μια μέρα "γιορτής και μνήμης". Γιατί ο αγώνας συνεχίζεται πιο εύκολα όταν υπάρχουν νίκες...

EUPACO 2: H αναζήτηση

Ακολουθεί μια αναφορά από το 2ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πατεντών. Προσπάθησα να την κάνω αναλυτική, αλλά δεν πρόλαβα να συμπεριλάβω ακόμα όλη τη συζήτηση. Παραθέτω λοιπόν τα παρακάτω και επιφυλλάσσομαι για μια αναλυτικότερη παρουσίαση...

EUPACO 2: Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πατεντών.

15 με 16 Μάη 2007 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες (σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο) το δεύτερο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πατεντών. Ενώ το πρώτο οργανώθηκε από το FFII, το δεύτερο οργανώθηκε από την ESOMA, αδελφή οργάνωση του FFII, προσανατολισμένη στις μικρομεσαίες εταιρείες και τις εταιρείες λογισμικού (που πιέζονται από τη Microsoft).

Σε σχέση με το πρώτο συνέδριο, αυτή τη φορά το επίπεδο ήταν ακόμα πιο υψηλό.

Από την μιά είχαμε επιλεγμένους ομιλητές:
Νομικοί, πληροφορικάριοι, οικονομολόγοι από μια σειρά από πανεπιστήμια των ΗΠΑ που κριτήκαραν το σύστημα πατεντών των ΗΠΑ "από μέσα", πανεπιστημιακοί από την Ευρώπη που εντόπιζαν τις αδυναμίες του ευρωπαϊκού συστήματος και ατοπήματα του Ευρωπαϊκού Γραφείου Πατεντών, μέλη της διεύθυνσης, αλλά και εργαζόμενοι του Ευρωπαϊκού Γραφείου Πατεντών και... τα μέλη της Κομισιόν (Ευρωπαϊκής Επιτροπής). Επιπλέον ήταν οι υπεύθυνοι για την πολιτική της IBM για τα πνευματικά δικαιώματα (όπως και την προηγούμενη φορά) και ο πρόεδρος του ιδρύματος Ubuntu, Mark Shuttlewoth - ο οποίος ήταν και ο στάρ του συνεδρίου.

Η παρουσία των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν από αστεία μέχρι... τρομακτική και ας ξεκινήσουμε με αυτό...

Γενικά ήταν κάπου 6-7 μέλη της Επιτροπής που ήταν παρόντα σε ολόκληρο το συνέδριο. Για όσους δεν ξέρουν τι είναι η Κομισιόν, είναι ένα γραφειοκρατικό όργανο που λειτουργεί υπό σκιώδεις και πλήρως αδιαφανείς διαδικασίες, που δεν ψηφίζεται από τους λαούς της Ευρώπης, αλλά ωστόσο μπορεί και βγάζει οδηγίες που όλες οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες μετά να ακολουθήσουν. Θα έχετε ακούσει πώς μιλάνε τα κανάλια όταν "ο Τάδε επίτροπος" θα έχει συνάντηση με τον υπουργό ή τον πρωθυπουργό και είτε του λέει μπράβο είτε του τραβάει το αυτάκι.

"Αυτοί οι τύποι έχουν συνηθίσει να μιλάνε μόνο με δύο, άντε το πολύ τρία άτομα και πάντα από θέση ισχύος", μου είπε ένας ακτιβιστής του FFII από κάποια σκανδιναβική χώρα στο διάλειμμα, ενώσω προσπαθούσαμε μάταια να εντοπίσουμε κάποιον από τους περίπου 120 συμμετέχοντες που να είχε καταλάβει τι είπαν οι επίτροποι.

Ένας πολύ γνωστός επίτροπος για παράδειγμα ήταν ο επίτροπος Μπολκεστάιν, ο οποίος είχε την αντίστοιχη οδηγία για την εξίσωση των εργασιακών σχέσεων προς τα κάτω στην Ευρώπη, ο οποίος παρεπιμπτόντως είχε και πολύ "δημιουργικό έργο" σε σχέση με τις πατέντες λογισμικού και τα πνευματικά δικαιώματα εν γένει.

Οι δυο πρώτοι εισηγητές από την επιτροπή που λέτε, Dr Jens Gaster and David Ellard ήταν καθισμένοι στην εξέδρα των ομιλητών, κολλημένοι κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον, και μιλούσαν μέσα από τα δόντια τους, σε μια γλώσσα που πραγματικά κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει. Ήταν κάτι σαν γραφειοκρατικά αγγλικά: Σημείο Α ... σημείο Β... σημείο Γ.. .όπως είχαμε αναφέρει στο σημείο Β ... κτλ. Σαν να τους είχαν βάλλει τιμωρία να διαβάσουν μια οδηγία σε κόσμο που ήθελε να τους λιντσάρει.

Τη δεύτερη μέρα αυτή που μίλησε από την Κομισιόν συστάθηκε από τους προηγούμενους σαν το "think tank" για τα θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Η εισήγησή της είχε 150 σήμεια και επί της ουσίας το μόνο που έκανε ήταν να περιγράφει ένα απίστευτα δαιδαλώδη και αναποτελεσματικό γραφειοκρατικό μηχανισμό για την παραγωγή πολιτικής και θέσεων για τα πνευματικά δικαιώματα που ως επί το πλείστον δεν λειτουργεί, και όποτε λειτουργήσει είναι για κακό και όχι για καλό. Και κοστίζει και πανάκριβα.

Όλες οι παρουσιάσεις υπάρχουν στο site του EUPACO 2

Μια πιο αναλυτική παρουσίαση του Συνεδρίου
(δεν έχουν όλες οι τοποθετήσεις ενδιαφέρον, αλλά έτσι για το αρχείο)


O Ron Marchant, συνταξιούχος, πρώην Chief Executive, του γραφείου πατεντών της Βρετανίας άνοιξε την συζήτηση λέγοντας ότι "βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο που ήμασταν πριν από 30 χρόνια, όταν ξεκινούσε το Ευρωπαϊκό Γραφείο Πατεντών, το οποίο χορηγεί 31 πατέντες" μονοκοπανιάς (όσα και τα μέλη του) και όχι μία - πράγμα που δεν ισχύει στην πράξη, επιτρέψτε μου να σχολιάσω. "Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (SMEs) είναι το κλειδί για την Ευρώπη". "Το κόστος των πατεντών είναι πολύ μεγάλο σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας - ΗΠΑ, Ιαπωνία". "Είμαστε υποχρεωμένοι να μεταφράζουμε κάθε πατέντα σε 23 γλώσσες και αυτό είναι ακριβό. Για να κατοχυρώσεις μια πατέντα σε 13 από τις 27 χώρες της ΕΕ το κόστος είναι 11 φορές μεγαλύτερο από την πατέντα των ΗΠΑ".

ερώτηση: "Λέτε ότι το κόστος των πατεντών είναι πολύ ψηλό στην Ευρώπη σε σχέση με τις ΗΠΑ. Ωστόσο κάποια κόστη (πχ οι αποζημιώσεις σε περίπτωση παράβασης) είναι χαμηλότερες στην Ευρώπη από ότι στις ΗΠΑ. Αν μειωθεί το κόστος για την απόκτηση μιας πατέντας, δεν θα μεγαλώσουν τα υπόλοιπα κόστη;"

απάντηση: "Συμφωνώ μαζί σας ότι θα υπήρχε πρόβλημα αν όντος ήταν πολύ εύκολο να αποκτήσεις πατέντες" ...!

Dominique Guellec, πρώην διευθυντής οικονομολόγος του Ευρωπαϊκού Γραφείου Πατεντών είπε:
"Σήμερα έχουμε μια νέα οικονομική χρήση των πατεντών και της πνευματικής ιδιοκτησίας γενικότερα","στην Ιαπωνία σήμερα όλες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις τρέχουν για πατέντες". "Ξέρουμε γενικά για τις πατέντες τι είναι, αλλά έχουμε δεν ξέρουμε πολλά για το πως χρησιμοποιούνται"."Υπάρχει μια τάση για "χρηματοποίηση" - monetarisation - των πατεντών". (στις ΗΠΑ υπήρχαν τράπεζες που έδιναν δάνεια με βάση το "πορτφόλιο" πατεντών της εταιρίας). "Χρειάζονται κάποια πολιτικά μέτρα: 1. Η προώθηση υψηλής ποιότητας πατεντών, 2. Διαφάνεια στις πατέντες."
(έδωσε και ένα site του στυλ www.oecd.org/sti/...)

Jim Bessen, Boston University. "Η ισορροπία των πατεντών", ήταν ο τίτλος της παρουσίασης. "Ψάχνουμε να βρούμε την παγκόσμια αξία των πατεντών". "Τα ζητήματα της Ευρώπης κατά κάποιον τρόπο θα λυθούν στα δικαστήρια των ΗΠΑ"."Οι πατέντες λειτουργούν άραγε σαν ιδιοκτησία; Που σημαίνει να μπορείς να επενδύσεις σε αυτές και να υπάρξει εμπόριο;". "Ακόμα και η ιδιοκτησία όμως μπορεί να αποτύχει. Πχ στην αγορά ακινήτων μπορεί να χτίσεις μια πανάκριβη πολυκατοικία και μετά να καταλάβεις ότι την έχτισες στο οικόπεδο του γείτονα". "Έχουμε από τη μια το κίνητρο(incentive) που είναι η αξία των πατεντών, και από την άλλη το κόστος των αντιδικιών, που είναι τα έξοδα για δίκες. Το κόστος για τις πατέντες στις ΗΠΑ είναι πολύ μικρότερο από τα λεφτά που δίνουν για δικηγόρους"."Στην φαρμακευτική/χημική βιομηχανία υπάρχουν αξιοσημείωτα έσοδα από τις πατέντες. Στο λογισμικό όχι. Σήμερα το σύστημα πατεντών αποτυγχάνει σαν ιδιοκτησία".

Dr Paola Giuri, LEM, Sant'Anna School of Advanced Studies, Pisa. "Κόστος και οφέλη από τις πατέντες". "Η pat-val Survey, EPO 1992-1997 περιλαμβάνει απαντήσεις από 9.550 εφευρέτες. Το 36% των πατεντών δεν χρησιμοποιούνται" (σσ: είναι ένα θέμα βέβαια το τι εννοείς "χρήση" των πατεντών. Αν εννοείς πόσες από αυτές τις ιδέες που πατενταρίστηκαν φτάσανε στην παραγωγή και την κατανάλωση, μάλλον μεγαλύτερος μου φαίνεται ο αριθμός των άχρηστων πατεντών. Αν θεωρείς χρήση τη δικαστική διαμάχη - έχω 100 πατέντες, έχεις 2 ή καμία, πάμε μια κόντρα; - μάλλον χρησιμοποιούνται αρκετές...). "Οι μικρές εταιρίες χρησιμοποιούν περισσότερο τις πατέντες - δηλ. πατεντάρουν μεγαλύτερο ποσοστό από τις εφευρέσεις τους - σε σχέση με τις μεγαλύτερες".
Συζήτηση:

Paola: Ίσως τελικά δεν υπάρχει και τόσο μεγάλη διάχυση της τεχνογνωσίας μέσα από το σύστημα πατεντών (σσ: υποτίθεται ότι αυτός είναι ο πρωταρχικός σκοπός του).
Jim: "Γιατί πληρώνουν πατέντες αφού δεν τις χρησιμοποιούν; Μα είναι όπως την ασφάλεια. Πληρώνεις για να έχεις όταν θα σου συμβεί ένα ατύχημα. Ίσως τελικά οι πατέντες όντος να μπλοκάρουν πέρα από τα όριά τους"


Dr David Martin, Κομισιόν: "Η Κομισιόν δεν έχει καμία θεσμική σχέση με το Ευρωπαϊκό Γραφείο Πατεντών".

Daniel Ravicher, Executive Director, Public Patent Foundation καταπληκτικός λόγος, αρκετά συνδικαλιστικός, παραλληλισμός των πατεντών με ... την θανατική ποινή (ο Georg Ryan δεξιός και εν γένει διεφθαρμένος γερουσιαστής είπε στο τέλος της θητείας του ότι "το σύστημα της θανατικής ποινής έχει ένα πρόβλημα ... ποιότητας". "Όταν χορηγείς μια πατέντα δεν δίνεις δικαιώματα σε έναν άνθρωπο, αφαιρείς δικαιώματα από 5.999.999.999 άλλους".


Prof. Beth Noveck, Peer-to-Patent Project, New York Law School. Στα πρότυπα του wikipedia στήνεται ένα πρότζεκτ με την στήριξη του κράτους των ΗΠΑ και μιας σειράς από μεγάλες εταιρίες για την αξιολόγηση των πατεντών. Το πρόγραμμα είναι πιλοτικό και οι εταιρείες που συμμετέχουν (Microsoft, General Electric, IBM, Oracle κτλ) θα δώσουν 250 πατέντες για κρίση από το κοινό. "Το ελεύθερο λογισμικό θα σώσει τελικά το σύστημα πατεντών;", ήταν ενα από τα σχόλια που έγιναν.

Dr Roger Burt, Intellectual Property Law Counsel, IBM Europe. "Κριτήρια Ευρεσιτεχνείας". "Κάτι που δεν είναι προφανές σε ένα επιδέξιο άτομο (EPC, Art. 56)". "Πρωτοβουλίες ελέγχου της ποιότητας των πατεντών:
Peer to Patent
Open Sorce as Prior Art
Patent Quality Index
Amicus - "φίλος του δικαστηρίου":
philips: ακρίβεια στην ερμηνεία των αξιώσεων.
e-bay: ισορροπία στην χορήγηση ασφαλιστικών μέτρων.
Παγκόσμια Συλλογική Εξέταση: ένας κοινός χώρος εργασίας που θα συμμετέχουν εξεταστές από όλο τον κόσμο, θα μοιράζονται τα αποτελέσματα και τις αναλύσεις τους.



Francis Hagel, Intellectual Property Manager, CGGVeritas

"Η πνευματική ιδιοκτησία δεν είναι από μόνη της ένας στόχος". "Ποιος είναι αρμόδιος να κρίνει; Μα οι θεσμοί. Αυτή είναι η δημοκρατία. Έχουμε ένα καλό σύστημα πατεντών στην Ευρώπη. Οι προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας είναι:
1. Να διατηρήσουμε και να βελτιώσουμε τις ισορροπίες.
2. Ισορροπία με το Ευρωπαϊκό Γραφείο Πατεντών.
3. Να ενοποιήσουμε το νομικό σύστημα
4. Παγκόσμιο επίπεδο.

Θέλουμε να έχουμε περισσότερες αιτήσεις και λιγότερες πατέντες."

Mark Shuttleworh: Ομιλία στο EUPACO 2.

Βίντεο από την ομιλία του Mark Shuttleworth, προέδρου του ιδρύματος ubuntu, στο δεύτερο συνέδριο για τις πατέντες στην Ευρώπη ( www.eupaco.org ), που οργανώθηκε από την ESOMA - το "εμπορικό alter - ego" του FFII .

To βίντεο μπορειτε να το κατεβάσετε από εδώ

(Αν μπορεί κάποιος να μου πεί πώς να το κάνω να παίζει κατευθείαν από το μπλογκ μου θα είναι πολύ καλοδεχούμενη η συνεισφορά... ;D )

Tο πρώτο Barcamp στο Παρίσι.

Χθες πραγματοποιήθηκε το πρώτο Barcamp στο Παρίσι.

Το Barcamp έγινε στα γραφεία της YAHOO fr, με τη στήριξη τριών μικρότερων επιχειρήσεων. Το γεγονός ότι οργανώθηκε εκεί είχε καταλυτική επίδραση ... στο φαγητό, τα αναψυκτικα και τα παγωτά, που ήταν όλα δωρεάν!

Η συμμετοχή ήταν πολύ μεγάλη (δεν ξέρω ακόμα ακριβή αριθμό συμμετεχόντων... ). Πάντως ενώ η αρχική λίστα είχε 150 συμμετέχοντες, οι διοργανωτές άνοιξαν μια λίστα αναμονής με άλλα 50 άτομα, η οποία επίσης συμπληρώθηκε πολύ γρήγορα. Η συμμετοχή ήταν δωρεάν.

Μα, τι είναι αυτό το Barcamp...?

Λοιπόν. Φανταστείτε ένα κάλεσμα από κάποιον (εσάς για παράδειγμα) σε μια σελίδα (www.barcamp.org) για να βρεθούν μαζί όσοι ενδιαφέρονται να ... δουλέψουν από κοινού, σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από αυτό της εργασίας τους.

Το Barcamp ξεκίνησε σαν ένα "μη-συνέδριο", που απευθυνόταν σε κόσμο που ενδιαφερόταν για το Web 2.0 και γενικά την "ψηφιακή δημιουργικότητα", και είχαν αποκλειστεί από το Foocamp (ένα συνέδριο για την τεχνολογία). Όλα αυτά κάπου κοντά στο Σαν Φραντζίσκο το 2005. Το "αρχηγείο" των οργανωτών ήταν ένα καφέ που παρείχε wifi και είχε γίνει στέκι του σχετικού κόσμου (όταν λέμε σχετικός κόσμος εννοούμε βικιπεδειάδες, μπλόγκερ, χάκερς κτλ). Μέσα σε δυο εβδομάδες 200 άτομα μαζεύτηκαν σε αυτό το πρώτο Barcamp, το οποίο έγινε ένα γεγονός για τον κόσμο του διαδικτύου.

Πίσω στο Παρίσι λοιπόν, και στα σημερινά...

Αφού πήραμε τα μπλουζάκια μας ήπιαμε τον καφέ μας, και μετά από λίγα εισαγωγικά καλωσορισματα (λίγα), συστήθήκαμε (ο καθένας με το όνομά του και τρία tags), και άρχισε ο κόσμος να συμπληρώνει θέματα για συζήτηση σε ένα πίνακα. Κάθε συζήτηση διαρκούσε μια ώρα.

Γρήγορα ο πίνακας συμπληρώθηκε γρήγορα και ο καθένας πήγε στη συζήτηση που του άρεσε στην αντίστοιχη αίθουσα (όπως στα κοινωνικά φόρουμ). Το κλίμα ήταν γενικά πολύ καλό και όλοι ήταν γενικά ευδιάθετοι και ικανοποιημένοι για το γεγονός ότι βρέθηκαν σε ένα χώρο όπου μπορούσαν να γνωρίσουν κόσμο με τα ίδια περίπου ενδιαφέροντα. Τα μπλουζάκια βοηθούσαν σε μια προσέγγιση.. peer to peer...

Ενδεικτικά κάποιες από τις συζητήσεις ήταν: co-working space (σχετικά με αυτό το ρεύμα του να βρίσκονται άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα και να δουλεύουν μαζί), open data project (ένα πρότζεκτ απευθυνόμενο σε επιχειρήσεις -και δη μάνατζερ- για δωρεάν δημόσια ανώνυμη ανταλλαγή των στοιχείων των εταιριών προκειμένου να προκύψουν καλύτερες αναλύσεις και συμβουλές), εκπαίδευση, οικονομικές συναλλαγές μέσω peer to peer δικτύων, συγκεκριμένες προτάσεις για πρότζεκτ ελεύθερου λογισμικού και πολλές πολλές άλλες συζητήσεις που τώρα δεν θυμάμαι.

Ένα πρώτο σχόλιο είναι ότι μάλλον το co working Θα γίνει γρήγορα μια παράδοση στο Παρίσι. Άλλωστε υπάρχει και μια παράδοση συλλογικής δουλειάς, συλλογικής ζωής (πχ καταλήψεις σε γειτονιές, πάρτυ από κοινού οργανωμένα, δίκτυα αλληλεγγύης κτλ).

Μια επίσης ενδιαφέρουσα διάσταση είναι ότι τα διάφορα co working spaces ανά πόλη (Σαν Φραντζίσκο, Νέα Υόρκη, Παρίσι κτλ) τείνουν να ενοποιηθούν με ένα τρόπο (να αποκτήσουν κοινή βάση δεδομένων, κοινά εργαλεία -προγράμματα κτλ, κοινά πρότζεκτ). Είμαστε ακόμα στην αρχή...


Περισσότερα www.barcamp.org και http://barcamp.org/BarCampParis11 στα γαλλικά.

Βραζιλία: Τέλος στις πατέντες για τα φάρμακα για το AIDS

Στις 4 Μαϊου (2007) ο πρόεδρος της Βραζιλίας Λούλα ντα Σίλβα πήρε την απόφαση να "σπάσει" την πατέντα στο φάρμακο για το AIDS της εταιρίας Merck & Co, Efavirenz. Η απόφαση ήρθε μετά από άρνηση της εταιρίας να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Υπουργείου Υγείας της Βραζιλίας για έκπτωση στην τιμή του.(Η Μέρκ είναι η τρίτη σε μέγεθος φαρμακευτική εταιρία στις ΗΠΑ.)


Έτσι πλέον το φάρμακο θα παρασκευάζεται σε ανεξάρτητα από την εταιρία εργαστήρια.

"Η απόφασή μας σήμερα έχει να κάνει με αυτό το φάρμακο, αλλά μπορεί να κάνουμε το ίδιο σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση το κρίνουμε απαραίτητο", είπε ο Λούλα. "Δεν μας νοιάζει αν είναι μια εταιρία των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Βραζιλίας ή της Αργεντινής".

Είναι η πρώτη φορά που βραζιλιάνικη κυβέρνηση σπάει την προστασία των πατεντών από το 1996 που υπέγραψε την αντίστοιχη σύμβαση. Στη χώρα, ο αριθμός των ανθρώπων που πάσχουν από AIDS ανέρχεται στις 180.000 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 75.000 από τους οποίους χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο φάρμακο.

Σύμφωνα με τον Βραζιλιάνο υπουργό υγείας, η τιμή που πλήρωνε μέχρι τώρα η βραζιλιάνικη κυβέρνηση για το φάρμακο είναι 136% υψηλότερη από την τιμή της εργαστηριακής παραγωγής του.

Η συγκεκριμένη απόφαση μπορεί να είναι ο ασκός του αιόλου που θα φυσήξει και θα στείλει στο διάλο τις πατέντες στα φάρμακα, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τις ζωές στον που χάνονται καθημερινά στις χώρες του τρίτου κόσμου

Σχετικά links

[1]

[2]


[3]


[4]

Parlez-vouz English?

Συλλογή υπογραφων για ενσωμάτωση ελληνικών υποτίτλων στα νέα Format DVD & Blu Ray Discs

Έλαβα και προωθώ το παρακάτω μήνυμα..

Αγαπητοί φίλοι

Όπως ίσως θα γνωρίζετε, ήδη το γνωστό μας DVD βαδίζει προς την Δύση του και να νέου τύπου DVDs είναι πιά εδώ για να πάρουν τη θέση του. Οι κινηματογραφικές εταιρείες αποφάσισαν να μην συμπεριλάβουν τα ελληνικά στην λίστα των διατιθέμενων υποτίτλων. Με δύο λόγια, η γνωστή κίνηση που κάνατε μέχρι τώρα, πριν δείτε ένα έργο, να επιλέγετε ελληνικούς υποτίτλους πρώτα θα πάψει να υφίσταται ως δυνατότητα. Από εδώ και στο εξής θα πρέπει να επιλέγετε κάποια άλλη εναλλακτική γλώσσα ( π.χ. Αγγλικά, Γαλλικά κτλ. ανάλογα με το ποια ξένη γλώσσα μιλά κάποιος) προκειμένου να δείτε την αγαπημένη σας ταινία. Αυτή την περίοδο γίνεται μία προσπάθεια συλλογής υπογραφών που έχει σαν σκοπό την ενσωμάτωση ελληνικών υποτίτλων στα νέου τύπου DVD (High Definition DVDs και Blu-Ray Discs). Η μέχρι τώρα πρόθεση των εταιρειών είναι να μην περιλάβουν την γλώσσα μας στις επιλογές υποτίτλων πράγμα που σημαίνει ότι «όποιος ξέρει Αγγλικά βλέπει έργο ενώ όποιος δεν … τρώει πόρτα από την βιομηχανία του κινηματογράφου». Ας δώσουμε δύο λεπτά από τον χρόνο μας και ας κάνουμε μία βόλτα βάζοντας την υπογραφή μας κι εμείς, ειδάλως θα το δούμε κάποτε μπροστά μας. Μέχρι στιγμής εχουν μπεί 240 υπογραφές* στο site, νούμερο μάλλον χαμηλό για να πείσει, κατά συνέπεια καλό θα ήταν να βοηθήσετε κι εσείς στην προσπάθεια δημοσιοποίησης της προσπάθειας κάνοντας forward το e-mail αυτό σε όσους γνωρίζετε προκειμένου να επιταχυνθεί η συλλογή υπογραφών στο μέτρο του δυνατού.

Το Link έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και είναι το : http://www.petitiononline.com/grsubs/petition.html


* Οι υπογραφές σήμερα είναι 15235.

Γερμανία: Διαδήλωση για τις πατέντες λογισμικού

Στις 26 Μαΐου 2007 θα πραγματοποιηθεί στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας διαδήλωση ενάντια στις πατέντες λογισμικού. Για όσους/όσες βρεθούν εκεί, η πορεία θα ξεκινήσει στις 11 στο Konrad-Adenauer-Platz και θα τελειώσει στις 1... Για περισσότερα (στα γερμανικά) εδώ

Ελευθερία και πνευματική ιδιοκτησία στην εποχή του διαδικτύου.

Ελευθερία και “πνευματική ιδιοκτησία” στην εποχή του διαδικτύου.

Σε ποιον ανήκει η γνώση; Σε ποιον ανήκει ο πολιτισμός; Σήμερα, στην εποχή του διαδικτύου τα δυο ερωτήματα αποκτούν όχι μόνο νόημα, αλλά και τεράστια επιστημονική, πολιτιστική, οικονομική, κοινωνική, πολιτική, νομική σημασία. Η δυνατότητα ψηφιοποίησης των άυλων αγαθών και ακόμα περισσότερο η ανταλλαγή τους μέσω του διαδικτύου σηματοδοτεί σίγουρα μια μεταβατική περίοδο στο εμπόριο τους (μουσική, ταινίες, λογισμικό, γνώση...). Ιδιαίτερα όσον αφορά τους προγραμματιστές και τους μηχανικούς υπολογιστών τέτοια ερωτήματα διχάζουν τον κόσμο των νέων τεχνολογιών: από τη μια πλευρά οι πολυεθνικές λογισμικού και τέχνης με οργανισμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας και πάρα πολλές κυβερνήσεις, από την άλλη οι προγραμματιστές μαζί με τους (συνειδητοποιημένους και μη) χρήστες.

Με επίκεντρο τις ΗΠΑ, ένα νομικό – οικονομικό θρίλερ διαδραματίζεται σήμερα, που επηρεάζει ολόκληρο τον πλανήτη.

Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Όταν λέμε πνευματική ιδιοκτησία εννοούμε κυρίως δυο πράγματα: το copyright και τις πατέντες (διπλώματα ευρεσιτεχνίας). Το copyright είναι το αποκλειστικό δικαίωμα που παραχωρεί το κράτος στο δημιουργό ή το συγγραφέα ενός έργου να αντιγράφει, να τροποποιεί και να διανείμει το έργο. “Δημιουργός” ή “συγγραφέας” του έργου δε θεωρείται υποχρεωτικά ο δημιουργός ή ο συγγραφέας του έργου σύμφωνα με την ελληνική για παράδειγμα νομοθεσία. Στο βαθμό που το έργο έχει προκύψει κατά τη διάρκεια εξαρτημένης εργασίας ή μετά από ανάθεση, τον “τίτλο” αυτό και τα αποκλειστικά δικαιώματα που απορρέουν αποκτά ο εργοδότης. Η νομοθεσία των ΗΠΑ μιλάει πιο ξεκάθαρα για ιδιοκτησία και ιδιοκτήτη των πνευματικών δικαιωμάτων.

Το copyright προέκυψε ιστορικά με την εμφάνιση του τυπογραφείου και της δυνατότητας για μαζική αναπαραγωγή αντιγράφων (από την Κίνα μέχρι την Αγγλία). Εξασφάλιζε το μονοπώλιο στο εμπόριο των βιβλίων από τη συντεχνίες που είχαν την ευμένεια του κράτους.

Οι πατέντες έχουν να κάνουν με τις εφευρέσεις. Η λογική είναι η παραχώρηση του αποκλειστικού δικαιώματος εκμετάλλευσης μιας εφεύρεσης από τον εφευρέτη για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, ως κίνητρο για την προώθηση του έργου του.

Τι γίνεται όμως όταν φτάνουμε στο λογισμικό, τους υπολογιστές και το διαδίκτυο; Η μάχη στις ΗΠΑ πραγματοποιείται σε δυο πεδία: από τη μια στο πεδίο της μουσικής και του κινηματογράφου και γενικότερα του εμπορίου των τεχνών, από την άλλη στο πεδίο του εμπορίου λογισμικού.

Ο 1998 ψηφίστηκε από τη Γερουσία των ΗΠΑ το Digital Millennium Copyright Act (DMCA). Σύμφωνα με το νόμο αυτό, ποινικοποιείται όχι μόνο η παράνομη αντιγραφή/τροποποίηση/διακίνηση ενός έργου, αλλά και η παραγωγή προϊόντων (hardware, software ή απλά manual), που θα μπορούσαν να βοηθήσουν κάποιον ή κάποια να παραβεί τα αποκλειστικά δικαιώματα που απορρέουν από το copyright! Ένα πραγματικό κυνήγι μαγισσών έχει ξεκινήσει από τότε.

Η ίδια η χρήση των peer to peer δικτύων ποινικοποιείται επίσης. Το κλείσιμο του Napster το 2001 ήταν μια πρώτη επίθεση κλίμακας στα p2p δίκτυα. Το καλοκαίρι που μας πέρασε το Kazaa ακολούθησε μια παρόμοια μοίρα, με την επιβολή λογοκρισία στην αναζήτηση μουσικής (3.000 απαγορευμένες λέξεις...). Η Recording Industry Association of Americas είναι η μεγάλη τιμονιέρισσα σε αυτή τη σταυροφορία. Μετράει ήδη 18.000 αγωγές τον τελευταίο καιρό ενάντια σε χρήστες p2p. Μεταξύ τους έφηβοι που καταδικάζονται σε ποινές χιλιάδων δολαρίων επειδή ανταλλάζουν την αγαπημένη τους μουσική.

Η μπάλα παίρνει φυσικά και τους προγραμματιστές. Ο Ρώσος προγραμματιστής Dmtry Sklyarov τον Ιούλιοι του 2001 φυλακίστηκε για κάποιες εβδομάδες και τέθηκε υπό περιορισμό για πέντε μήνες στις ΗΠΑ μετά από ομιλία του σε επιστημονική διάσκεψη στο Las Vegas. Το έγκλημά του ήταν ότι εργαζόταν σε μια επιχείρηση στην Ρωσία, η οποία παρήγαγε ένα πρόγραμμα, το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να σπάσει την κωδικοποίηση που είχε κάνει η Adobe σε ένα ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο που διέθετε, και να μετατρέψει τα βιβλία σε μορφή PDF...

Στο πεδίο των πατεντών λογισμικού τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Στις ΗΠΑ υπάρχουν ήδη πάνω από 150.000 πατέντες λογισμικού, που καλύπτουν αλγόριθμους και τεχνικές προγραμματισμού υπολογιστών. Παραδείγματα πατεντών είναι το ηλεκτρονικό εμπόριο (!), ο αυτόματος ορθογραφικός έλεγχος μιας λέξης μετά την πληκτρολόγηση του space και άλλες συνήθειες των χρηστών των υπολογιστών και του διαδικτύου. Υπάρχουν αρκετές νομικές εταιρείες στις ΗΠΑ που κατέχουν πατέντες λογισμικού, χωρίς να ασχολούνται με τη δημιουργία προγραμμάτων.

Η κατάσταση είναι εφιαλτική για μικρομεσαίες επιχειρήσεις, προγραμματιστές και χρήστες. Οι μεγάλες εταιρείες των καλλιτεχνικών προϊόντων και εκείνες του λογισμικού αξιώνουν επί της ουσίας τον έλεγχο του διαδικτύου, πλευρών της οικονομίας, του λογισμικού. Η απάντηση υπάρχει ήδη, με το ελεύθερο λογισμικό. Ειδικότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η μάχη που μαίνεται αυτές τις μέρες για τις πατέντες λογισμικού είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Ποιος από τους δυο “κόσμους” θα υπερισχύσει είναι κάτι που αφορά όλους μας.

Πατέντες λογισμικού, διακυβέρνηση του διαδικτύου, δικαιώματα...

Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό linuxformat Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 2006 είναι για τα δικαιώματα, τις πατέντες και τη διακυβέρνηση του διαδικτύου (με αφορμή το πρώτο συνέδριο για τη διακυβέρνηση του διαδικτύου που έγινε στην Αθήνα το φθινόπωρο του 2006).

Μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή pdf από εδώ.